İnsanın kendini tanıması gerekir ki yaşamına doğru yön verebilsin. Çoğu zaman bir çıkmaz içerisinde kendi belirsizliğini yaşar. Kimi zaman mutsuzluğumuzun sebeplerini bilmemize rağmen doğru tepkiler vermenin korkusundan yanlışlarımızı katlarız. Oysaki insan vermesi gereken tepkiyi zaten bilir fakat uygulamada bir an düşünür ve çevresel gelişiminin oluşturduğu kişilik çizgisinin sınırlarını, nedense zorlamaktan korkar.

Kişilik çizgisi nedir ki? Zaten kişilik sınırlarını, verilen tavizleri insan kendi yaratmaz mı? Madem bunu yaratan kişinin kendisidir, neden bunları tekrardan şekillendirmekte bu kadar zorluk çeker. Neden korkarak hareket ederiz neler korkularımızı oluşturur? İşte hayatı sorgulamak bu kadar basitir. Tüm bu soruların kendimizde var olduğunu düşüyorsak. Kişilik çizgisi yaratmada kendimizi ne kadar sıktığımızı kabullenmemiz gerekir.

Kişi, olmak istediği kişilik olmaya çabalar. Çevremizde havada serbestçe uçuşan bilgilerden kendimize hoş gelenleri alır ve bir bütün oluşuturuz. Bu bütün bi süre sonra o kadar sertleşir ki esnetip tekrardan kurmaktan korkarız. İşte bu yıkılmasından kontrolsüzce korktuğumuz bilgi temeli, bizi oluşturan temeldir. Oysaki korku yaratmaya hiç gerek yoktur. İnsan yaşamak istediğini özgürce yaşarsa gerçek benliğini bulabilir.